Zandstorm

Het water komt met bakken uit de lucht bij vertrek, maar als we aankomen bij de Soesterduinen schijnt de zon weer. Wat een prachtige plek en wat een ruimte…

Zullen we een tocht maken door de zandvlakte?

Met de schep in de hand vertrekken we…, maar helaas er steekt een enorme wind op. Zandwolken laaien op, zandstralen schuren armen en benen, zand in je ogen. Ik roep nog: “Loop achteruit, dan prikt het zand niet zo!”, maar eigenlijk is er geen ontkomen aan…

Dan maar schuilen onder een boom, waar zich probleemloos een fantasiespel ontwikkelt. Buiten een enkeling en ik, die af en toe opnieuw die zandvlakte op probeert te gaan, heeft geen kind last van de storm… Want er wordt ook volop geknutseld aan de tafel in het bos.

Het is fascinerend mooi hier, maar volgende keer kom ik gewapend met zonnebril of sjaal, want contactlenzen en zand … verschrikkelijk!